ارزیابی عملکرد تیم های لیگ برتر فوتبال ایران با استفاده از مدل تلفیقی ahp و dea

هدف از پژوهش حاضر ارزیابی عملکرد تیم های لیگ برتر فوتبال ایران است. برای این ارزیابی از مدل dea و ahp استفاده شد. با مراجعه به پیشینۀ پژوهش و همچنین با در نظر گرفتن دسترسی به داده ها، دستمزد پرداختی به مربیان، بازیکنان و کارکنان و سرمایه های ثابت هر باشگاه به­عنوان ورودی و میزان درآمد، امتیازات کسب­شده و تعداد تماشاگر به­عنوان خروجی در نظر گرفته شد. با استفاده از مدل ahp، وزن هر یک از این شاخص ها با نظرسنجی از 30 متخصص ورزشی تعیین شد و پس از به­دست آوردن اطلاعات باشگاه ها در هر شاخص، با استفاده از مدل dea-ccr عملکرد باشگاه ارزیابی شد و تیم ها بر مبنای نمرات کارآیی رده بندی شدند. نتایج نشان می­دهد در فصل 1389-1388 میانگین نمرات کارآیی در لیگ برتر فوتبال ایران 704/0 است. بیشترین نمرۀ کارآیی مربوط به تیم های شاهین، ابومسلم و استیل آذین است و تیم استقلال اهواز با نمرۀ کارآیی 313/0 کمترین نمرۀ کارآیی را به خود اختصاص داده است. همچنین نتایج نشان می­ دهد بین رتبۀ کارآیی تیم ها با رتبۀ آن ها در جدول مسابقات همخوانی وجود ندارد. به­ طور کلی با عطف به نتایج پژوهش، می توان مهم ترین عامل ناکارآمدی در تیم های لیگ برتر ایران را رقم بزرگ دستمزدها و کسب درآمدهای کم بیان کرد. در این زمینه به مدیران تیم ها پیشنهاد می شود با کاهش هزینه ها و افزایش درآمدها در پی کسب نمرۀ کارآیی بیشتری باشند. همچنین خصوصی سازی باشگاه ها به­عنوان راه­کاری کلی برای افزایش کارآیی در لیگ برتر فوتبال ایران پیشنهاد می شود.